سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS)
سیستم موقعیت یابی جهانی GPS، در اصل یک سیستم رادیویی ماهواره ای متعلق به دولت ایالات متحده است و توسط نیروی هوایی ایالات متحده اداره می شود. این یک سیستم ماهواره ای ناوبری جهانی است که اطلاعات مکان جغرافیایی و زمانی را به یک گیرنده ماهواره GPS در هر جایی که در نزدیکی زمین است مخابره می کند. موانع از قبیل کوه ها و ساختمان ها سیگنال های ضعیف GPS را نسبتا مسدود می کند.
پروژه GPS توسط وزارت دفاع ایالات متحده در سال 1973 برای استفاده توسط ارتش ایالات متحده راه اندازی شد و در سال 1995 به طور کامل عملیاتی شد. این اجازه برای استفاده غیر نظامی در دهه 1980 مجاز بود. پیشرفت در تکنولوژی و خواسته های جدید در سیستم موجود کنونی منجر به تلاش برای مدرن سازی GPS و پیاده سازی نسل های بعدی ماهواره های GPS Block IIIA و سیستم کنترل عملیاتی نسل بعدی (OCX) شده است.
انتظار می رود که دستگاه های گیرنده GPS جدید با استفاده از فرکانس L5 برای شروع انتشار در سال 2019 دارای دقت بسیار بالایی باشند و یک دستگاه را در عرض 30 سانتیمتر یا کمتر از یک پا مشخص کنند.
سیستم GPS توسط دولت ایالات متحده تهیه شده است، در نتیجه، چندین کشور در حال ایجاد و یا در حال راه اندازی دیگر سیستم های ناوبری جهانی یا منطقه ای هستند.
سیستم ماهواره ای جهانی ناوبری روسیه (GLONASS) به طور همزمان با GPS توسعه یافت، اما تا اواسط سال 2000، از پوشش ناقص جهان رنج می برد. GLONASS را می توان به دستگاه های GPS اضافه کرد، ماهواره های بیشتری را در دسترس قرار می دهد و موقعیت را سریع تر و دقیق تر تنظیم می کند، تا دو متر.
سیستم ماهواره ای BeiDou در چین به دنبال دستیابی جهانی در سال 2020 است. سیستم موقعیت یابی Galileo اتحادیه اروپا و NAVIC هند نیز وجود دارد. سیستم ماهواره ماهواره ای Quasi-Zenith ژاپن (که در ماه نوامبر سال 2018 آغاز می شود) یک سیستم تقویت ماهواره ای GPS برای افزایش دقت GPS است.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.